صفاریان

در اوج رقابت و در زمان حکومت عباسیان در بغداد رویگر زاده ای سیستانی و ایران پرست و دوست دار وطن بنام یعقوب بن لیث بن معدل بن حاتم بن ماهان صفاری گوی سبقت از همگنان در ربود، با همتی شگفت انگیز، نیرویی بی پایان و اراده ای آهنین قد مردانگی بر افراشت وآرزوی دیرین آزادگان استقلال طلب ایران را تحقق بخشید . یعقوب به میهن خویش عشق می ورزید از اعراب نفرت داشت آرزوی رهایی ایران از سلطه ی آنان را که اسلام را فراموش کرده و بر طبل عربیت میکوبیدند را داشت. درآن زمان که اعراب بر نژاد خویش می بالیدند و نژاد آریایی و ایرانی را نژادی ضعیف می پنداشتند این رویگر زاده ی سیستانی با طبع بلند وماجرا جویش گروه عیاران را برگزید. یعقوب به سرعت کارش بالا گرفت  و در سال 253هجری پس از تصرف سیستان بر رتبیل(زنبیل) پادشاه کابل دست یافت و سپس به سرعت شهر های هرات و فارس را نیز از دست اعراب نجات داد.یعقوب پس از فتح پارس به گردیز لشکر کشید ودر آن جا میان او و ابو منصور امیر آن منطقه نبردی سخت درگرفت که پس از تعیین خراج به سیستان بازگشت. در سال 256 هجری بر بلخ و بامیان تاخت و آن دو خطه را نیز به زیر سلطه ی خویش در اورد.

در همان اوان به یعقوب خبر رسید که خوارج سر به شورش برداشته ،قلعه ی کروخ واقع در نزدیکی هرات را مسخر ساخته اند .وی با آگاهی از این موضوع با لشکری گران بدان سامان رفته و رهبر آنان را که عبد الرحمن خوارجی نام داشت،دستگیر کرد.آنگاه به سیستان بازگشت و به دفع فتنه ی عبد الله بن صالح و برادرش فضل پرداخت که درآنحدود سر به شورش برداشته بودند.و آن دو برادر از یعقوب شکست خوردند وبه حسن بن زید علوی فرمانروای گرگان پناه بردند.

یعقوب پس از پرداختن از کار دو برادر شورش گر،برای دیدار محمدبن طاهر رهسپار نیشابور شد. ولی محمدبن طاهر وی را نپذیرفت و با این عمل، کینه ی خویش را در دل یعقوب جای داد. هنگامی که دلاور سیستانی از نیشابور بازمیگشت پسر عمو های محمدبن طاهر با او دیدار کرده برعلیه فرمانروای نیشابور هم پیمان شدند.یعقوب در سال 259 هجری به نیشابور لشکر کشید و محمدبن طاهر را اسیر کرد. انگاه دستور داد همه ی گوهر ها واشیای گرانبهای طاهریان که در کاخ سلطنتی شاد باخت پنهان بود مصادره و عموم افراد ان خاندان دستگیر شوند.

یعقوب در پی تعقیب برادران عبدالله بن صالح پرداخت و چون حاکم گرگان خواست یعقوب را اجابت نکرد گرگان به تصرف یعقوب درآمد .سرانجام دو فراری مزبور به ری پناهنده شدند که یعقوب خواستار استرداد انان گشت.حاکم ری از ترس به انجام این خواست تن در داد، ویعقوب دو برادر را به هلاکت رسانید.

در قسمت بعدی از جنگ یعقوب با معمتد خلیفه ی عباسی خواهیم نوشت...